Volgens Rozemie heeft het de hele nacht geregend en dat zal zo blijven tot na de middag. Een mens begrijpt niet dat er nog water overblijft in de oceaan. Onze dag begint met chocolate con churros in Café Casino. Wij moeten op ons gewicht letten! Daarna een bezoek aan het museum van de kathedraal (mooie stukken en dito presentatie) en aan de kathedraal zelf via de (romaanse) tribunes. Dat laatste onderdeel is werkelijk verbluffend. Je staat oog in oog met de romaanse kapitelen. De Matamoros die er van beneden zo klein uitziet, kan je hier op zijn werkelijke grootte zien. Wij hebben bovendien een uitstekende gids.
Bij het voorlezen van de pelgrims die arriveerden, horen wij dat er na de mis met de 'botafumeiro' wordt gezwierd. Met dank aan een groep Australiërs die sponsorden. Naar verluidt € 300. Dat willen wij toch ook meemaken. Een mens zou er bijna bij vergeten dat het 1 mei is. Gelukkig herinnert op straat een stoet met vlaggen, toeters en bellen én heel herkenbare leuzen ons aan dat feit.
Na de middag zetten wij koers naar de Cidade da Cultura de Galicia om er een tijdelijke tentoonstelling te zien over Jacobus, de camino en de pelgrim.In Santiago werd nauwelijks publiciteit gemaakt rond deze tentoonstelling. In feite hadden wij het al in België gelezen. De site ligt op een heuvel buiten de stad en blijkt nauwelijks bereikbaar met het openbaar vervoer. Als dat dan toch lukt - in het gezelschap van twee Zweedse Compostelavaarders - is onze
verbijstering groot. Een reeks immense gebouwen zonder duidelijke functieomschrijving in een werkelijk megalomaan project, omringd door uitgestrekte parkings waarop geen auto te bekennen is. Het is een verlofdag, maar op de hele site is waarschijnlijk geen 20 man, personeel en bezoekers. De architect is Peter Eisenman, de man van het Holocaustmonument in Berlijn. Georges ergert zich
aan de dubbele rol van architecten en architectuur in woorden die beter niet aan het papier of de pc worden toevertrouwd. Wij komen aan kort na 14 u en na ons tentoonstellingsbezoek zouden wij tot ergens tussen 17 en 18 u moeten wachten op een volgende bus om naar Santiago terug te keren. Over het exacte uur bestaat geen eensluidende informatie en een bushalte is nergens duidelijk te herkennen. Samen met onze Porto Ricaan Mario, die ook op de tentoonstelling blijkt rond te lopen, nemen wij dan maar een taxi. Samen een terrasje, nog een selfie (genomen door Mario) en dan afscheid van een rustig, sympathiek man.
Tot slot van de dag onze rugzak gereed zetten, nog een lekkere paella en het bed in. Morgen is het vroeg dag, al om 5.30.
Om 5.30 het bed uit en een half uur later staan wij op een regennatte Praza de Galicia te wachten op de bus naar het vliegveld. De oceaan is blijkbaar nog altijd niet leeg ....jpg)
.jpg)
